آرتریت پا و مچ پا

آرتریت می تواند هم پا و هم مچ پا را درگیر کند. بیماری های آرتریت که بیشتر پا را درگیر می کند (میان پا یا انگشتان پا) شامل نقرس، آرتریت روماتوئید و آرتریت پسوریاتیک است. یک بیماری دیگری به نام آرتریت دژنراتیو نیز وجود دارد که با نام هالوکس ریجیدوس شناخته می شود و مفصل MTP شست پا را تحت تاثیر قرار می دهد.

در مچ پا، آرتروز شایع ترین شکل است و آرتریت روماتوئید و حتی اسپوندیلیت آنکیلوزان نیز می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در مفصل مچ پا شود. آرتریت مچ پا یک مشکل رایج در افراد مسن است، اگرچه ممکن است در افرادی که آسیب‌های قبلی مانند شکستگی مچ پا را تجربه کرده‌اند، زودتر ظاهر شود.

آرتریت مچ پا چیست؟

آرتریت مچ پا زمانی ایجاد می شود که غضروف مچ پا تحلیل رفته و به مفصل آسیب می رساند. غضروف یک بافت صاف و اسفنجی است که انتهای استخوان ها را در جایی که به هم می رسند می پوشاند و مفاصل را تشکیل می دهند و به عنوان یک ضربه گیر عمل می کنند. وقتی غضروف تحلیل می‌رود، استخوان‌های مفصل به یکدیگر ساییده شده و خشن و فرسوده می‌شوند.

چه چیزی باعث آرتریت مچ پا می شود؟

انحطاط غضروف مچ پا مرتبط با آرتریت مچ پا می تواند در اثر ساییدگی و پارگی در طول زمان (استئوآرتریت) یا یک بیماری مزمن روماتیسمی ایجاد شود. دو نوع اصلی آرتریت وجود دارد که می تواند مچ پا را تحت تاثیر قرار دهد: استئوآرتریت و آرتریت التهابی (معمولاً به شکل آرتریت روماتوئید).

استئوآرتریت یا OA که به عنوان بیماری دژنراتیو مفصل نیز شناخته می شود، شایع ترین شکل آن است. این بیماری یک وضعیت دردناک است و زمانی رخ می دهد که غضروف داخل مفصل به مرور زمان از بین می رود. هر چه سن ما بالاتر می رود، غضروف ما بیشتر خراب می شود به خصوص در مفاصلی که بیشتر از آنها استفاده می کنیم.

علائم آرتریت مچ پا چیست؟

علائم شایع آرتریت مچ پا درد، سفتی و کاهش دامنه حرکتی مفصل مچ پا است. در آرتروز مچ پا، درد معمولا در حین فعالیت افزایش می یابد و با استراحت کاهش می یابد. علائم اغلب در اواخر روز بدتر می شوند.

چه کسانی به آرتریت مچ پا مبتلا می شوند؟

آرتریت مچ پا تقریباً در 1٪ از افراد، معمولاً در نتیجه یک ضربه، مانند شکستگی یا دررفتگی، سال‌ها قبل رخ می‌دهد. افراد زیر 40 سال که آسیب مچ پا داشته اند، گهگاه ممکن است به این عارضه مبتلا شوند، اما اغلب این عارضه پس از یک عمر استفاده در افراد مسن ایجاد می شود. هر چه سن ما بالاتر می رود، غضروف ما بیشتر خراب می شود، به خصوص در مفاصلی که بیشتر از آنها استفاده می کنیم. حدود 18 درصد از افراد بالای 65 سال دارای تغییرات دژنراتیو در مفصل مچ پا هستند.

گزینه های غیر جراحی برای درمان آرتریت مچ پا چیست؟

اگر آرتریت شدید نباشد، معمولاً ابتدا به صورت محافظه کارانه با فیزیوتراپی یا کاردرمانی درمان می شود. همچنین عاقلانه است که تغذیه مناسب و وزن مناسب را حفظ کنید تا فشار کمتری به مفاصل خود وارد کنید.

درمان آرتریت شدید مچ پا چیست؟

سه گزینه اصلی جراحی برای آرتریت پیشرفته و مرحله نهایی مچ پا وجود دارد: فیوژن مچ پا (آرترودزیس)، آرتروپلاستی جایگزینی مچ پا، یا آرتروپلاستی حواس پرتی با حفظ مفاصل. انتخاب این که کدام جراحی باید انجام شود به شدت آرتریت، سن بیمار و عوامل دیگر بستگی دارد.

• فیوژن مچ پا درد مرحله نهایی آرتریت مچ پا را کاهش می دهد یا از بین می برد، اما انعطاف پذیری مچ پا را به میزان قابل توجهی محدود می کند. این جراحی بسته به مورد ممکن است با فیکساسیون داخلی یا خارجی انجام شود.
• جراحی تعویض مچ پا می تواند درد آرتریت مچ پا را از بین ببرد و در عین حال تحرک مفصل مچ پا را با جایگزینی بخشی از استخوان و غضروف با ایمپلنت مصنوعی حفظ کند.
• آرتروپلاستی حواس پرتی مچ پا درد را برطرف می کند و در عین حال انعطاف پذیری را با ترمیم سطوح مفصل موجود به جای جایگزینی حفظ می کند.

منبع: hss.edu