تاندون آشیل، از یکی شدن تاندون های عضلات دوقلو و نعلی تشکیل شده است به طوری که ماهیچه دوقلو بعد از ساق پا در انتهای خود تبدیل به تاندون می شود و پس از یکی شدن با تاندون ماهیچه نعلی، تاندون آشیل را تشکیل می دهند. این تاندون بزرگترین و قوی ترین تاندون در بدن انسان است که توانایی پشتیبانی از نیرو های کششی تولید شده توسط حرکت اندام تحتانی را دارد و آناتومی آن به گونه ای طراحی شده که هم قابلیت ارتجاعی داشته و هم نقش کمک فنر را برای پا ایفا می کند. در این مقاله از دکتر بابک اتوکش، فوق تخصص و جراح مچ پا قصد داریم به علت کوتاهی تاندون آشیل و روش های درمان آن بپردازیم.
فهرست مطالب
کوتاهی تاندون آشیل چیست؟
راه رفتن بر روی پنجه به خصوص برای کودکانی که تازه شروع به راه رفتن کرده اند، امری رایج است. اما گاهی این مساله می تواند نشان دهنده کوتاهی تاندون آشیل باشد. اگر فردی دائما بر روی پنجه پا راه برود، تاندون آشیل کوتاه می شود و هنگام راه رفتن به صورت عادی یا پوشیدن کفش تخت نمی تواند به اندازه کافی کشیده شود و فرد را دچار مشکل می کند. بنابراین در کوتاهی تاندون آشیل، تاندون آشیل نسبت به عضله ساق پا و استخوان پاشنه طول مناسبی ندارد و کوتاه تر از حد معمول است. این عارضه خود را با علائمی از جمله عدم ثبات در پاها، تشکیل پیشرونده پینه در زیر پا، درد در پاها، زانو درد و کمر درد همراه است.
کوتاهی تاندون آشیل چه دلایلی دارد؟
- افزایش یا کاهش سرعت به صورت ناگهانی
- انجام حرکات چرخشی سریع
- انجام ورزش هایی از جمله دویدن، ژیمناستیک، رقص باله، فوتبال، بیسبال، بسکتبال، تنیس، والیبال و…
- رشد سریع بدن نسبت به رشد تاندون آشیل در سنین رشد
- کوتاهی تاندون آشیل از بدو تولد به صورت مادرزادی
- استفاده بیش از حد از کفش های پاشنه بلند
- وارد شدن فشار های مکرر بر روی تاندون آشیل
- ابتلا به بیماری هایی از قبیل فلج اطفال که باعث کوتاهی عضلات پشت ساق پا می شود.
- ضعف عضلات جلوی ساق پا
- خمیدگی غیر طبیعی زانو
- نشستن به صورت دو زانو
- خار پاشنه
- آسیب دیدگی عضله دوقلو و…
روش های درمان کوتاهی تاندون آشیل
آسیب های جزئی تا متوسط تاندون آشیل به صورت خود به خودی بهبود پیدا می کنند و برای سرعت بخشیدن به روند بهبودی آن ها می توان از روش های زیر استفاده کرد:
- به پای آسیب دیده استراحت دهید و از انداختن وزن بدن روی آن بپرهزید.
- از کمپرس یخ استفاده کنید و آن را به مدت 20 دقیقه روی پای آسیب دیده به صورت غیر مستقیم قرار دهید.
- با استفاده از یک باند کشی دور ساق و مچ پای خود را ببندید تا التهاب آن کاهش یابد.
- در حین نشستن یا دراز کشیدن پای خود را با یک بالش بالاتر از سطح بدن قرار دهید.
- با مشورت پزشک دارو های ضدالتهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن مصرف کنید.
- از یک کفی بالابرنده پاشنه برای جلوگیری از کشش بیشتر تاندون آشیل در کفش خود استفاده کنید.
- حرکات ورزشی کششی و تقویتی مطابق با نظر پزشک یا فیزیوتراپیست انجام دهید.
- از گچ یا چکمه راه رفتن متحرک، برای کاهش نیرو های وارده به تاندون آشیل و افزایش بهبودی استفاده کنید.
- برای افرادی که دچار برونشین بیش از حد یا ناهنجاری در راه رفتن هستند، از ارتز ها استفاده می شود.
- از اسپیلنت شبانه برای حفظ کشش تاندون آشیل در طول خواب شبانه استفاده کنید.
- ورزش های تقویتی، ماساژ یا حرکت دادن بافت نرم، آموزش مجدد راه رفتن و دویدن، کشش و درمان اولتراسوند در فیزیوتراپی انجام دهید.
- پا را در فواصل یک تا دو هفته ای به صورت پی در پی گچ بگیرید.
- آخرین روش درمانی انجام عمل جراحی است. این عمل زمانی انجام می شود که هیچکدام از روش های قبل برای درمان بیمار کافی نباشد.
جمع بندی
راه رفتن بر روی پنجه به خصوص برای کودکانی که تازه شروع به راه رفتن کرده اند، بسیار عادی است اما گاهی این شیوه راه رفتن نشانه کوتاهی تاندون آشیل است. تاندون آشیل بزرگترین تاندون در بدن انسان محسوب می شود و کوتاهی آن می تواند هنگام راه رفتن فرد را دچار مشکل کند. کوتاهی تاندون آشیل علت های مختلفی دارد و شیوه های درمان آن با توجه به میزان کوتاهی متفاوت است.