تاندونیت آشیل در دوندگان میانسال و ورزشکاران حرفه‌ای و آماتور یک آسیب شایع است که معمولا به دلیل وارد شدن فشار زیاد بر روی تاندون آشیل ایجاد می‌شود و احتمال آن با چاقی، دابت و کلسترول بالا افزایش می‌یابد.
آیا آنتی بیوتیک‌ها برای درمان آسیب دیدگی تاندون آشیل مناسب هستند؟
برخی از آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند موجب آسیب دیدگی تاندون آشیل شوند که به آن آسیب تاندون آنتی بیوتیکی می‌گویند. در حالی که برخی دیگر می‌توانند برای درمان مشکلات مربوط به تاندون آشیل مناسب باشند.
کدام آنتی بیوتیک‌ها برای تاندون آشیل مضر هستند؟
از دهه 1980 پزشکان متوجه ارتباط میان مصرف آنتی بیوتیک و تاندونیت و پارگی آشیل در افراد شدند که تا بحال بیش از 100 مورد آن در جامعه پزشکی گزارش شده است. اولین آنتی بیوتیک‌های مرتبط با تاندونیت، گروهی از آنتی بیوتیک‌ها است که با نام فلوروکینولون‌ها شناخته می‌شوند و از جمله آنتی بیوتیک‌های رایج آن‌ها می‌توان به سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین اشاره کرد. از دیگر آنتی بیوتیک‌ها که موجب افزایش خطر تاندونیت می‌شوند می‌توان به کلیندامایسین یا آزیترومایسین نیز اشاره کرد.
علت مصرف این آنتی بیوتیک‌های بالقوه مضر توسط افراد چیست؟
آنتی بیوتیک‌ها عفونت‌های شدید ریه، استخوان و کلیه را درمان می‌کنند و برای بیماری‌های نسبتا خفیف مانند برونشیت نیز تجویز می‌شوند. اخیرا تلاش‌هایی برای آگاه کردن مردم از این ارتباط احتمالی میان آنتی بیوتیک‌ها و تاندونیت صورت گرفته است و پزشکان سعی می‌کنند بیماران را آگاه کنند.
چرا مصرف آنتی بیوتیک‌ها موجب تاندونیت آشیل می‌شود؟
جواب این سوال به طور دقیق مشخص نیست. با این حال، برخی از آنتی بیوتیک‌ها موجب تجمع سمومی قوی می‌شوند که می‌تواند ناشی از التهاب باشد و به طور مستقیم باعث پارگی تاندون و تاندونیت شود.
احتمال آسیب دیدگی تاندونی در افرادی که سابقه تاندونیت دارند معمولا بیشتر از دیگر افراد است و علاوه بر این، عوامل دیگری مانند سن، بیماری‌های مزمن مانند دیابت و استفاده اخیر از قرص یا تزریق کورتیزون نیز بی‌تاثیر نیست.
بیشتر بدانید: پارگی تاندون مچ پا چگونه اتفاق می افتد؟
چگونه متوجه می‌شوید که تاندونیت ناشی از آنتی بیوتیک دارید؟
دانستن این موضوع که آیا آنتی بیوتیک‌ها موجب آسیب دیدگی تاندون می‌شوند یا خیر؟ می‌تواند چالش برانگیز باشد. زیرا افراد گاهی اوقات درد و تورم ناگهانی در تاندون را تجربه می‌کنند یا درد آن‌ها در عرض چند ساعت پس از مصرف آنتی بیوتیک شروع می‌شود. در برخی موارد نیز ممکن است واکنش 6 ماه پس از قطع آنتی بیوتیک رخ دهد.
به طور کلی برای پیشگیری از این مشکلات لازم است پزشکان متخصص آگاهی بیش‌تری از این واکنش‌ها داشته باشند و از این نوع آنتی بیوتیک‌ها فقط برای عفونت‌های شدید بیمارستانی استفاده کنند.
اگر فکر می‌کنید دچار واکنش آنتی بیوتیکی شده‌اید چه اقداماتی باید انجام دهید؟
اگر فکر می‌کنید دچار واکنش آنتی بیوتیکی شده‌اید، ابتدا باید آنتی بیوتیک را قطع و فورا به پزشک متخصص مراجعه کنید. زیرا در برخی موارد ممکن است لازم باشد از آنتی بیوتیک دیگری استفاده کنید. سپس، سونوگرافی تشخیصی و آزمایش خون انجام دهید تا از وضعیت التهاب در تاندون مطمئن شوید.
متاسفانه درمان تاندونیت ناشی از مصرف آنتی بیوتیک چندان آسان نیست و به مدت زمان بیش‌تری نیاز دارد. ابتدا لازم است کمی به تاندون استراحت دهید، در این مرحله افزایش پاشنه کفش می‌تواند کمک‌کننده باشد. در موارد متوسط تا شدید، استفاده از کفش مناسب پیاده روی می‌تواند مناسب باشد تا زمانی که درد شدید برطرف شود. پس از برطرف شدن درد، پزشک متخصص یک برنامه تقویتی مناسب برای بیمار در نظر می‌گیرد که این برنامه، بیشتر شامل پیاده روی در آب و فیزیوتراپی می‌شود.
برای درمان تاندونیت ناشی از آنتی بیوتیک از چه روش‌های درمانی دیگری می‌توان استفاده کرد؟
گاهی اوقات پزشکان برای افرادی که مشکل تاندونیت ناشی از آنتی بیوتیک دارند، گزینه‌های درمانی دیگری را به منظور کاهش درد و کمک به فیزیوتراپی در نظر می‌گیرند.
یکی از این روش‌ها، استفاده از چسب‌های GTN است که حاوی ماده‌ای به نام اکسید نیتریک می‌باشند و موجب التیام کلاژن می‌شوند. از این چسب‌ها بسته به شدت علائم می‌توانید برای مدت زمان 2 الی 3 ماه استفاده کنید.
حتما دقت داشته باشید که گزینه‌های درمانی مانند شاک ویو، تزریق و جراحی معمولا برای آسیب تاندون آنتی بیوتیکی توصیه نمی‌شوند.
مصرف کدام آنتی بیوتیک برای درمان تاندونیت ناشی از آنتی بیوتیک مناسب است؟
داکسی سایکلین یکی از انواع آنتی بیوتیک‌ها است که باعث کاهش سطح آنزیمی به نام MMP در بدن می‌شود و در نهایت کاهش التهاب در تاندون را به همراه خواهد داشت. از این آنتی بیوتیک همچنین می‌توان برای درمان تاندونیت‌های حاد نیز استفاده کرد.
منبع: sportdoctorlondon