پزشکان متخصص پا و مچ پا معمولا زمانی برای درمان التهاب تاندون مچ پا جراحی انجام می‌دهند که آشیل دچار آسیب دیدگی شدید شده یا درمان‌های غیر جراحی استفاده شده بدون اثر باشد.
جراحی معمولا برای افراد فعالی که می‌خواهند ورزش یا فعالیت بدنی شدید خود را ادامه دهند و دچار پارگی‌های جزئی و کامل آشیل شده‌اند، انجام می‌شود. همچنین ممکن است برای افراد مبتلا به تاندونیت آشیل که با استفاده از یک برنامه جامع فیزیوتراپی بهبود نیافته‌اند نیز استفاده شود.
روش‌های جراحی که برای آسیب دیدگی تاندون آشیل مورد استفاده قرار می‌گیرد، معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شود و هر کدام به طور متوسط 30 الی 60 دقیقه زمان می‌برد. پس از آن، یک برنامه جامع توانبخشی برای بیمار در نظر گرفته می‌شود و بهبودی کامل نه ماه تا یک سال طول می‌کشد.
جراحی ترمیم پارگی تاندون آشیل
جراحی ترمیم پارگی تاندون آشیل معمولا به یکی از روش‌های زیر انجام می‌شود:
جراحی ترمیم آشیل از راه پوست
در این روش جراحی، چند برش کوچک در پوست و در امتداد ساق پا ایجاد می‌شود. سپس ابزار‌هایی به منظور برداشتن بافت تاندون آسیب دیده از قسمت‌های برش خورده وارد بدن می‌شود و تاندون نیمه پاره یا تاندون پاره شده با استفاده از سوزن و نخ بخیه به یکدیگر متصل می‌شوند. در برخی موارد نیز ممکن است جراح تاندون آشیل را با استفاده از بخیه و پیچ‌های پلاستیکی کوچکی به استخوان پاشنه وصل کند. پس از جراحی، پزشک برش‌های ایجاد شده بر روی پا را بخیه می‌کند.
در این روش که چند برش کوچک به جای یک برش بزرگ ایجاد می‌شود، بهبودی با سرعت بیش‌تری اتفاق می‌افتد و عوارض جراحی نیز کاهش می‌یابد.
جراحی ترمیم باز
در این روش، پزشک یک برش نسبتا بزرگ در پشت ساق پا ایجاد می‌کند تا تاندون آسیب دیده را بیابد. سپس بافت‌های آسیب دیده تاندون آشیل را جدا کرده و از بخیه‌های محکمی برای ترمیم پارگی تاندون مچ پا استفاده می‌کند. در روش جراحی باز نیز مانند روش قبلی ممکن است پزشک تاندون را با استفاده از پیچ به استخوان پاشنه وصل کند. پس از پایان جراحی، پزشک محل برش را با استفاده از نخ بخیه می‌بندد و پانسمان می‌کند.
طبیعی است که پشت ساق پای بیمار پس از جراحی تا چند روز بعد از عمل حساس و متورم باشد.
جراحی انتقال تاندون
زمانی که تاندون آشیل به شدت آسیب دیده، کامل پاره شده و یا آن قدرکوتاه شده است که قابل دوخت نیست، جراح از روش انتقال تاندون استفاده می‌کند. در این روش، پزشک تاندونی که مسئول خم کردن انگشت شست پا است را از انگشت شست پا جدا می‌کند و با استفاده از یک پیچ پلاستیکی، آن را به استخوان پاشنه وصل می‌کند. سپس تاندون به آشیل بخیه شده و موجب تقویت آن می‌شود. پس از جراحی، برش‌ها با بخیه بسته می‌شوند و بیمار کمی درد در ناحیه ساق و مچ پا و ضعف در انگشت شست پا را تجربه می‌کند.
جراحی تاندونیت آشیل
زمانی که استفاده از فیزیوتراپی فایده‌ای برای بهبود تاندونیت آشیل نداشته باشد، گزینه‌های جراحی رکورد گاستروکنمیوس و دبریدمان تاندون آشیل انجام می‌شود.
جراحی رکورد گاستروکنمیوس
در این روش یک برش معمولی یا کوچک بر روی پوست ایجاد می‌شود. سپس از طریق آن آندوسکوپ که یک لوله بلند و نازک است وارد بدن می‌شود و از طریق دوربین متصل به آن و دیگر ابزار‌های عبور‌کننده عمل جراحی انجام می‌شود. در ابتدا پزشک یک برش از طریق فاسیا، لایه سفت بافت همبند اطراف عضله به منظور افزایش طول ماهیچه ساق پا ایجاد می‌کند. سپس با استفاده از این برش، عضله شل و بلند شده و پس از خارج کردن ابزار‌های جراحی پوست بخیه می‌شود.
آشیل دبریدمان
در این روش، ابتدا جراح برشی در امتداد قسمت پشتی پا ایجاد می‌کند و قسمت‌های آسیب دیده آشیل را با استفاده از آن بر می‌دارد. سپس، بافت باقی مانده با استفاده از بخیه ترمیم شده و محل برش بسته می‌شود. در مواردی که بیش از نیمی از تاندون آشیل آسیب دیده باشد، جراحی انتقال تاندون صورت می‌گیرد.
بیولوژیک جراحی
پس از جراحی ممکن است پزشک استفاده از دارو‌های بیولوژیکی، پچ کلاژن یا تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را به بیماران خود توصیه کند.
پچ کلاژن
کلاژن پروتئین و عنصر اصلی تاندون‌ها، رباط‌ها و عضلات است. به همین دلیل ممکن است پزشک برای کمک به بهبودی بیمار، در طول جراحی یک پچ مبتنی بر کلاژن را روی تاندون آشیل قرار دهد. این پچ‌ها به هیچ عنوان جایگزین بافت آسیب دیده نمی‌شوند و به دلیل داشتن خاصیت حل شدگی، نیاز به حذف ندارند.
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت
پلاسمای غنی از پلاکت یکی دیگر از روش‌هایی است که پس از جراحی به منظور تحریک التیام مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، یک نمونه خونی از بیمار گرفته می‌شود و با قرار دادن آن درون دستگاه، پلاسمای غنی از پلاکت از دیگر قسمت‌های خون جدا شده و به محل مورد نظر تزریق می‌شود.
منبع: nyulangone